Żywot św. Geralda z Aurillac, Św. Odon z Cluny

Żywot św. Geralda porusza problematykę monastycyzmu zachodniego w wieku X. Nierozerwalnie związane jest to oczywiście z miejscem, które wywarło wielki wpływ na pierwsze wieki nowego tysiąclecia, a mianowicie z klasztorem, potem kongregacją w Cluny. Nazwa ta z czasem stała się też określeniem zespołu pewnych idei. Klasztor ufundowany w 909 bądź 910 r. przez Wilhelma Pobożnego, wytwór mentalności X w. i walki o niezależność ruchu monastycznego, będzie odtąd wyznaczał przez długi czas ideały dla wielu opatów i mnichów pragnących odnowy życia mniszego w duchu powrotu do doskonałej realizacji Reguły św. Benedykta. Stanie się też symbolem walki kleru zakonnego o niezależność od władzy świeckiej i biskupiej…                Gerald, syn hrabiego Limoges, Poitiers i Bourges, urodzony w Aurillac, był przedstawicielem wybitnego rodu arystokratycznego południowej Francji.                Wg żywotopisarza, a zgodnie z klasyczną zasadą hagiograficzną, Gerald miał wybitnych przodków. Odon wymienia świętych: Cezarego, biskupa Arles (470/471–542) i Irydiusza (zm. 591), opata Attane. Zdania badaczy na temat prawdziwości owej genealogii są podzielone. Zarówno św. Cezary, jak i św. Irydiusz stają się w epoce karolińskiej patronami Galii i symbolizują walkę o czystość dogmatów wiary chrześcijańskiej. Z samego świętego czyni spadkobiercę zaszczytnej tradycji galijskiego monastycyzmu. Święty Odon, podkreślając, że wśród przodków Geralda znaleźli się nie tylko wybitni duchowni, ale i osoby związane z dworem, daje do zrozumienia, że jego bohater posiadał predyspozycje do tego, aby również odegrać ważną rolę w historii.

Św. Odon z Cluny – urodzony ok. 879 lub 882 r.; ok. 899 r. został kanonikiem w klasztorze św. Marcina w Tours; studiował u Remigiusza z Auxerre. W roku 912 wstąpił do benedyktyńskiego opactwa w Baume, a stamtąd, z opatem Bernonem, przeniósł się do Cluny. Po śmierci Bernona w 927 r. został wybrany jego następcą i pełnił tę funkcję aż do śmierci 19 listopada 942.